JAWA MINOR I

In 1937 werd op een show in November de Minor I voor het eerst getoond. Deze keer was het een eigen ontwerp, in ontwikkeling sinds 1935. De kleine auto was ontworpen door Ing. Rudolf Vykoukal, had een zelfdragend frame en rondom onafhankelijke wielophanging. Het motortje was een 2 takt 2 cilinder met Schnurle omkeerspoeling, had een inhoud van 615 cc (70 x 80). Het vermogen was 19,5 pk (14,3 kW) bij 3500 t.p.m. en de max. snelheid was 95 km/u. Het motorblok, gemonteerd op rubber blokken, was uitgerust met Solex karburateur en Bosch startmotor. De versnellingsbak, als unit met het differentieel en koppeling (1 droge plaat) dreef de voorwielen aan. Het dragende deel van de auto was van vierkante delen, aan de voorzijde gevorkt om het motorblok te dragen. De auto had voor dwarsgeplaatste bladveren en de bandenmaat was 4.75 x 16. Dankzij de open karrosserie kon het gewicht op 600 kg worden gehouden, bij een lengte van 3000, breedte 1350 en een hoogte van 1360 mm. Ook nu werden  de karrosserieen gemaakt in Solnice en vond de eindmontage plaats in Brodce nad Sazavou. In de basisuitvoering was de auto leverbaar als convertible met vouwdak en zijruiten. De Roadster was een 2 zitter met een simpel vouwdak en zijruitjes in diverse, weinig van elkaar verschillende uitvoeringen. In 1939 kreeg de Jawa er een militaire karrosserie bij en werd ook verkocht aan de politie. De produktie van de burgermodellen liep op tot 4 en die van de militaire modellen tot 6 a 7 per dag. Van de Minor I werden totaal 2700 gemaakt, inklusief die uit 1946, vlak na de oorlog. In het eerste jaar kostte de goedkoopste uitvoering 16950 Kronen. De kleine Jawa Minor was een mooie auto en verkocht goed. Gewaardeerd werd vooral de betrouwbaarheid. Het resultaat van grondige voorbereiding en testen, het prototype volbracht 70000 km. In de Little Entente Rally veroverde het de derde plaats tussen 107 starters.  

Verbazingwekkend, net als de nieuwe motorfiets, was de nieuwe auto van Jawa. De Jawa Minor II, net als de Springer tijdens de oorlog ontworpen, was gereed in de herfst van 1945 en ging het volgende jaar in produktie. Het chassis was zelfdragend en had onafhankelijke voorwielophanging met dwarsgeplaatste bladveren. Het motorblok was een watergekoelde 2 takt twin met omkeerspoeling, inhoud van 615 cc (70 x 80) 20 pk (14,7 kW) bij 3500 t.p.m., kompressieverhouding 6 : 1. Deze keer was het motorblok in de lengte geplaatst voor de vooras en dreef natuurlijk de voorwielen aan. De karburateur was een Solex 30 AHR, starten ging middels een startmotor. De motor had een enkelvoudige droge platenkoppeling en een 4 versnellingsbak met de versnellingspook in het dashboard. Verder was de auto uitgerust met hydraulische remmen. De brandstof was mengsmering, in een verhouding van 1 : 30. Lengte van 4000 mm, breedte 1400 mm, hoogte 1485 mm en een grondspeling van 175 mm. De gebruikte bandenmaat was 5.00 - 16. De Minor woog 690 kg, de max. snelheid was 90 km/u en het brandstofverbruik 7,5-8,5 l/100 km. Opvallend was de gestroomlijnde 4 zitter karrosserie met 2 deuren in de basis uitvoering. De ontwerper was Zdenek Kejval, later hoofd van de technologische afdeling van Skoda, Mlada Boleslav. De fabrikage van de Jawa Minor II geschiedde in Kvasiny. Maar de fabriek werd al snel overgenomen door Skoda en werd de produktie verplaatst naar Praag, naar de Motorlet Jinonice fabriek. De karrosserieen werden, natuurlijk, gemaakt in de Praagse Rudy Letov fabriek in Letnany. Hier werd de auto de naam Aero Minor gegeven. Apart van de luxe modellen, werden er een beperkt aantal Minor's gemaakt met Normandië type estate en vracht karrosserieen. Een beperkt aantal luxe 2 zitters werd er ook nog naast gefabriceerd. De auto's werden voornamelijk geexporteerd naar Belgie, Oostenrijk, Nederland, Zwitserland en tevens naar Uruguay, Brazilie, Egypte en Siam in die tijd. Ook was er een belangrijke vraag naar chassis', welke buitenlandse klanten  voorzagen van hun eigen koetswerk. De Minor produktie ging door tot aan 1951 en kwam toen nog niet ten einde, het diende nu als basis voor de Poolse Syrena voertuigen, welke het Minor chassis gebruikten, maar er andere karrosserieen op plaatsten. In 1951 werd er een Minor III prototype ontworpen door R Vykoukal, maaar werd niet in produktie genomen. Het nieuwe model wwas aanzienlijk gemoderniseerd met een zeer aantrekkelijke karosserie. Er werd ook  gepraat over nog een type, ontworpen door Vykoukal tijdens de oorlog, Het werd gerealiseerd na de oorlog, zag er aantrekkelijk uit en was in feite van de Minor II afgeleid. Het was uitgerust met een watergekoelde 2 takt 308 cc (70 x 80) eencilinder met 10 pk (7,5) kW bij 3800 t.p.m. Het blok hing in rubberblokken en dreef de voorwielen aan via een 3 versnellingsbak met achteruit en als eenheid gegoten met het differentieel. De voorwielophanging bestond uit 2 dwarsgeplaatste bladveren en achter middels 4 elliptische veren, gemonteerd op een simpel rechthoekig frame. De 2 zitter karrosserie was van hout, bekleed met plaatstaal, met opvouwbaar dak. De wielen, met bandenmaat 4.00 - 15, leken tamelijk groot voor het autootje, maar de miniauto ontwikkelde op deze wijze een snelheid van 75 km/u bij een verbruik van 4,5 l/100 km. De remmen werden mechanisch bediend en zaten alleen op de voorwielen. Het drooggewicht was slechts 308 kg. De auto werd gepresenteerd op een tentoonstelling in 1948 om mee te dingen in een wedstrijd, georganiseerd door het Technical Committee van de Czechoslovak Central Autoclub. De finale werd bereikt door 22 ontwerpen op de show van 23 oktober tot 7 november 1948. Vykoukal's miniauto, deze keer gekonstrueerd door Motorlet, maar in feite ontworpen bij Jawa tijdens de oorlog, was het meest sukkesvolle model in de wedstrijd met alleen 3 basisregels. Het moest tenminste een 2 zitter zijn, geschikt voor elk weertype en niet meer benzine verbruiken dan 5 l/100 km. In ieder geval werd de miniauto nooit in produktie genomen, evenals alle andere ontwerpen in die tijd.